همان طور که می دانید گز لاله نصف جهان خریداری شده در فروشگاه معمولا در جعبه های چوبی یا مقوایی نگهداری می شود. اگر تکه تکه شود، کمی آرد میپاشند تا نچسبند و به گز اردی معروفند.
گز را می توان به صورت یک تکه بزرگ نیز خریداری کرد که قبل از سرو به تکه های جداگانه بریده می شود. از آنجایی که گز درصد قند بالایی دارد، به ندرت خراب می شود، اما همچنان باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود.
گز نوعی نبات نوقای ایرانی است که منشأ آن در منطقه اصفهان است. مواد اصلی گز عبارتند از شکر یا شربت ذرت، پسته، مغز بادام، گلاب و سفیده تخم مرغ. در ایالات متحده و اروپا معمولاً از آن به عنوان نوقای ایرانی یاد می شود.
به طور معمول گز با چای یا شربت همراه است و به عنوان دسر بعد از غذای اصلی خورده می شود. همچنین به طور سنتی در مناسبت های جشن مانند نوروز، سال نو ایرانی سرو می شود.
خاستگاه و اهمیت فرهنگی نام گز برگرفته از واژه فارسی گازانگبین به معنای شیره انگبین است. گز اولین بار حدود 450 سال پیش در اصفهان تولید شد.
روش سنتی تهیه آن به صورت تکه های گرد با قطر تقریبی 2 اینچ و ضخامت تا 1.2 اینچ است. با این حال، چیدمان مدرن شامل سرو گاز پس از برش آن به مستطیل های کوچکتر است.
وقتی شروع به جوشیدن کرد، شعله را کم کنید و اجازه دهید 10 دقیقه دیگر بپزد. با استفاده از دماسنج غذا آن را بررسی کنید و صبر کنید تا 230 درجه فارنهایت را نشان دهد. یادتان باشد که دیگر هم نزنید.
مخلوط داغ را به تدریج به کاسه حاوی سفیده های هم زده منتقل کنید. همه مواد را به درستی با هم ترکیب کنید تا سفت و ولرم شود. این باید
حدود 10 دقیقه از شما وقت می گیرد. مخلوط آماده شده را از مرحله 1 به کاسه روغن کاری شده با کره منتقل کنید.
حالا یک قابلمه بزرگ بردارید و با اضافه کردن شکر و گلوکز (یا شربت ذرت) به قابلمه شروع به تهیه شربت کنید. آنها را با شعله متوسط بپزید. مطمئن شوید که شکر کاملا حل شده و آن مخلوط شروع به جوشیدن می کند.
بدون دیدگاه