اسانس‌های به‌دست‌آمده از پودر دارچین و اوژنول فعالیت‌های بسیار قدرتمندی را نشان داده‌اند که تشکیل 3 نیتروتیروزین را کاهش داده و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از پراکسی نیتریت را در سنجش‌های آزمایشگاهی مهار می‌کنند.
روغن های فرار بدست آمده از پودر دارچین به ترتیب 55.9% و 66.9% فعالیت آنتی اکسیدانی را در غلظت 100 و 200 ppm نشان داده اند.
عصاره پودر دارچین گلستان با اتیل استات، استون، متانول و آب فعالیت آنتی اکسیدانی به ترتیب آب > متانول > استون > اتیل استات نشان دادند. عصاره‌های اتری، متانولی و آبی دارچین به ترتیب در 68، 95.5 و 87.5 درصد فرآیند اکسیداتیو را مهار کردند.
اثرات پرتوهای یونیزه را بر روی آنتی اکسیدان های طبیعی پودر دارچین مطالعه کردند و نشان دادند که تابش در محدوده دوز اعمال شده هیچ تاثیری بر پتانسیل آنتی اکسیدانی ترکیبات دارچین ندارد.
پودر دارچین در فعالیت مهار رادیکال‌های آزاد به‌ویژه در برابر رادیکال‌ها و کاتیون‌های رادیکال قوی هستند، در حالی که رادیکال‌های هیدروکسیل و سوپراکسید نیز توسط ترکیبات آزمایش‌شده حذف شدند.
یافته های مشابهی توسط پراکاش و همکاران ذکر شد. که نشان داد پودر دارچین دارای 65.3 درصد فعالیت آنتی اکسیدانی و فعالیت قوی مهار رادیکال های آزاد است.
هجده پرسنل اتاق عمل را با پودر دارچین (100 میلی گرم در 300 میلی لیتر چای) روزانه به مدت 10 روز تحت درمان قرار دادند و نمونه های خون از نظر بیومارکرهای بیومارکرهای استرس اکسیداتیو شامل سطح پراکسیداسیون لیپیدی، قدرت آنتی اکسیدانی کل و تیول کل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مولکول ها.
درمان افراد با دارچین باعث کاهش قابل توجهی در پلاسما شد، با این حال هیچ تغییر آماری معنی داری برای پلاسما پس از درمان 10 روزه با پودر دارچین یافت نشد.
درمان 54 داوطلب سالم با 100 میلی گرم پودر دارچین در 30 میلی لیتر چای در روز به طور قابل توجهی در کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در مقایسه با گروه شاهد موثر بود.
بدون دیدگاه